تجربه ی درونگرا بودن:

سلام دوستان امیدوارم حالتون خوب باشه اومدم یکم شما رو راجب انسان های درونگرا آشنا بکنم تا شاید یسری چیزا براتون واضح بشه
اول از همه بگم علتش هرچیزی ممکنه باشه اما برای من به شخصه حس میکنم خانواده و اتفاقات بچگی عامل اصلی این ماجرا هست.
ما درونگرا ها شاید در ظاهر ساکت و اروم باشیم اما به شدت ذهن شلوغ و پر سر و صدایی داریم خیلی جاها نمی‌تونیم عواطف و احساسمون و بگیم و خیلی جاها حقمون خورده میشه و سکوت میکنیم!
خیلیا فکر میکنن به خاطر غرور یا هرچیز دیگه ای هست که ما این ویژگی ها رو داریم ولی من به شخصه آدم مغروری نیسم اما نزدیک شدن به آدما برام سخته!
خیلی از کارهای روزانه رو که انسان ها به راحتی انجام میدن برای ما سخته مثلا همون تلفن زدن که یه چیز سادس و از نظر خیلیا مسخره میاد اما واقعا تلفن کردن یا قرار گرفتن تو یه موقعیت جدیدی که ذهن توانایی پیشبینی اون رو نداره برای یک درونگرا میتونه مثل یه کابوس باشه
یه خواهشی که ازتون دارم اگه فرد درونگرا و یا خجالتی رو دیدین به روش نیارین که تو چرا اینجوری !؟
چون مطمئن باشید با همین یه حرف میتونید داخل ذهنش سد دفاعی رو در مقابل خودتون رقم بزنید و اون فرد دیگه هیچوقت نمیتونه باهاتون حس راحتی بکنه.
ممنونم که وقتتون و گذاشتید و پیامم رو خوندین.
- 👀