تجربه ی داشتنِ ADHD :

سلام دوستان
من خودم الان ۲۱ سالمه و از ۶ سالگی برام تشخیص adhd یا همون بیش فعالی دادند.
اول از همه به نظر من باید بپذیریش چون به هر حال هر کسی با یک سری بیماری در طول زندگیش دست و پنجه نرم میکنه و این هم یکیشون!
من توی خانوادم هم مورد دارم و خیلی بیشتر وراثتی بود.
از همون ۶ سالگی درمان رو شروع کردم اما نه با قرص چون مامانم مخالفت کرد و نذاشت، من خودم نوروفیدبک رو انجام دادم و درسته که چند سال طول کشید اما حداقل خیالت راحته عوارض نداره !
توی اطرافیانم اونایی که قرص خوردن رو مابود شدنشون رو دیدم از جمله ریتالین:)
این لعنتی خیلی عوارض داره و هنوز قرص درستی برای بیش‌فعالی وجود نداره که باعث خوب شدن بشه ولی بدونید صبوری میطلبه !
درسته نسبت به بقیه کمی متفاثه میشید و شرایط سخت تری رو تجربه میکنید اما بدونید هر چیز بدی یک سری چیزای خوب داره ! :)
بچه های adhd عموما باهوش، خلاق و پرانرژی هستن و توانایی های شایسته ای دارن عزیزانم 🥲🌻
واقعا نمیتونن بهتون بگم از بچگی تا الان چه راه دشواری رو داشتم و واقعا تا دو سال پیش از خودم و مشکلم حالم به هم میخورد اما بدونید این بخشی از وجودتون هست و میتونید کنترلش کنید، برای پرش ذهنی و عدم توجه و تمرکز میتونید تنفس های شکمی، کوتاه کردن بازه های درسی، تنوع دادن توی درس ها و مثلا یهو یه درس رو ۶ ساعت نخوندن و کلی تکنیک دیگه که میتونید با یه سرچ ریز پیدا کنید .
من نه دکتر هستم نه هیچی ولی به عنوان کسی که از بچگی توی انواع کلینیک های روانشناسی و بودم بهتون خوردن قرص رو پیشنهاد نمیکنم 🥲
باید مراقب تغذیه و روند زندگیتون هم باشید. من خودم وقتی بچه بودم مامانم علاوه بر درمانم کلی کلاس های مختلف ورزشی و هنری من رو مینوشت که انرژیم تخلیه شه و واقعا خیلیییییی هم موثر هست !
ببخشید طولانی شد ولی خواستم سعی کنم اکثر جوانب رو پوشش بده و اگه سوالی هم داشتید تا جایی که تجربه و دانشم اجازه بده همراهیتون میکنم ✨
*بازم میگم که کاملا تجربه ی شخصی خودم هست که نتیجه گرفتم و توصیه میکنم لطفا خودتون رو دست کم نگیرید و بدونید با صبوری و پذیرش همه چی بهتر میشه… ایشالله همگی خوب باشید🥲🌻.
- 😒