تجربه ی زندگی با شوهر معتاد :

یه خانوم  ۳۲  ساله هستم که شوهرم ۱۰ ساله اعتیاد داره، اوایل تریاک و شیره میکشید الان ۶ ساله  افتاده تو هروئین و  شیشه میزنه  فامیلم هست پسر خالمه
یه پسر ۱۲ ساله هم داریم. چند دوره کمپ رفت  واسه ترک یا چندین بار خونه خواست ترک کنه ولی نتونست فقط دوبار کمپ اجباری ۶ ماهه دولتی افتاده که نتیجه ای نگرفتیم.
من چند ساله درگیرم با خودم که جدا بشم ازش یا نه، آخه من خواهرمم جدا شده و خونه بابامه و خانوادم هم راضی نیستن طلاق بگیرم آبجیم میگه مگه من طلاق گرفتم کجا رو گرفتم،پدر و مادرم هم سنشون بالاس ۷۰،۸۰ ساله و میدونم که سخته زندگی باهاشون.خب خودمم که فکر میکنم ما مستاجر نیستیم، دست بزن نداره آرومه سرکار میره هرچند حقوقش خیلی کمه فعلا اذیتی برا ما نداره از همه مهمتر دلم نمیاد پسرم بچه طلاق بشه و آسیب ببینه، شوهرم فقط خودشو خیلی داغون کرده و منم دیگه خوشم نمیاد ازش حقیقتا و همش باهم دعوای کلامی و جر و بحث داریم، تلاش میکنه که ترک کنه ولی نمیتونه،منم میدونم اگه همینجوری ادامه بده آینده ای باهاش ندارم و فقط دارم وقتم و تلف میکنم، مستقل شدن هم با این وضعیت گرونیا خیلی سخته .خیلی دوس دارم بدونم خانومایی که طلاق گرفتن  وضعیتشون بهتر شده یا بدتر؟
- 💔