تجربه ی اعتیاد به آرایش :

سلام به همگی از اونجایی که فکر کردم ممکنه موضوعی که می‌خوام بگم به درد خیلیا بخوره می‌خوام براتون یه چیزی تعریف کنم. من یه مدت به صورت وحشتناکی خودمو زشت می‌دیدم یعنی کوچکترین ایرادات چهرم برام خیلی بزرگنمایی میشد اصلا اعتماد به نفس اینکه بدون آرایش برم بیرون و نداشتم. ایراد صورتم در حد یه جای جوش خیلی کمرنگ بود ولی به همین خاطر بدون کرم پودر و ریمل و ... پامو از خونه بیرون نمیزاشتم حتی تا سر کوچه و حتی بعضی وقتا با آرایش می‌خوابیدم و تو خونه هم آرایش داشتم که همین وضعیت پوستمو بدتر میکرد حتی داخل استخر و باشگاه هم از کرم پودر ضد آب استفاده میکردم. خب این می‌تونه دلایل خیلی مختلفی داشته باشه (برای من خیانت دیدن از طرف نامزدم قطعا بی تاثیر نبود چون فکر میکردم زشتم)
خلاصه چندین ماه همینطور گذشت و من روز به روز بدتر میشدم تا اینکه با همه سختیش سعی کردم کنار بیام و کم کم اعتماد به نفسم و به دست آوردم و به جای لوازم آرایشی ، لوازم مراقبتی خریدم.اولاش خیلی سخت بود چون هر نگاه عادی ای رو به زشت بودن ربط میدادم ولی خداروشکر با دور کردن وسواس فکری و مراقبت از روح و جسمم الان وضعیت خیلی بهتری دارم و تنها چیزی که قبل بیرون رفتنم میزنم ضد آفتابه.
شماهم اگه با همچنین موضوعی درگیرین سعی کنین خودتون و دوست داشته باشین و کم کم اعتیاد به آرایش و کنترل کنین و به یه رژ لب و ریمل بسنده کنین که زیبایی هرکس خاص و منحصر به فرده❤️
(حالا این پیک می ها نیان بگن وای چرا شما آرایش میکنیننن؟).
- 😈