تجربه ی داشتن خواهر و برادر اوتیسم:

من دیدم که یک نفر اومد درباره برادرش صحبت کرد و واقعا از طرز صحبت کردنش جا خوردم، که انقدر راحت الفاظ بد رو به یه همچین افرادی که میشه به جرعت گفت واقعا بخاطر قلب پاکشون لیاقت زندگی رو دادن نسبت داده، من بعنوان فرزند آخر خانواده و با فاصله سنی زیاد از خواهر و برادرم واقعا از نظر روحی توی دوران بچگیم از طرف اطرافیان خیلی آسیب دیدم، شاید فقط حسادت بچگانه بوده، ولی الان اگه قرار باشه ازم بپرسن که بازم میخوای با یه همچین خانواده ای زندگی کنی قطعا جوابم مثبته، چون با وجود معلولیتشون سعی میکنن باهات شوخی کنن تا حالت خوب شه، وقتی ناراحتی میان کنارت و با همون ناتوانی حالت رو خوب میکنن
حالا دلیل اوتیسم خواهر و برادر من کمبود کلسیم بوده،که بخاطر کمبود دچار تشنج میشدن و بدلیل زیاد بودن این تشنجات سلول های مغز آسیب میبینن
والدین من 5 سال از زندگیشون رو تهران گذروندن برای اینکه فقط فقط بفهمن دلیلش چی بوده، دکتراییه که واقعا نمیشه اسمشون رو دکتر گذاشت بخاطر سهل انکاری شون زندگی خواهر و برادر منو نابود کردن، تنها شانسی که من آوردم این بود که آخرین پزشکی که والدینم دیدن گفتن که اگه قراره دوباره بچه دار شید و با توجه به تجربیات خودتون اگه علائمی رو دیدین فقط همین نامه رو بدین بیمارستان و اونا موظفن که آمپول کلسیم رو تزریق کنن، خوشبختانه توی شش روزگیم متوجه میشن و من الان اینجام،
و چیزی که منو نابود میکنه اینه که زندگی خواهر و برادر من فقط به یک آمپول وصل بود، همینو بس.
- 💔