تجربه ی فرزند جانباز بودن :

خیلیا میگن اوه!!! بچه های جانباز زندگیشون رواله و سهمیه هم که دارن و کلی فش به اونا میدن
در صورتی که این نامردانه ترین حرکته
شما یک روز نمیتونی تحمل کنی پدرت مریض باشه و کل خونه بهم میریزه تحت تاثیر پدر
اما یک فرزند جانباز همیشه پدرش رو مریض میبینه
هم روحی هم مالی تحت فشاره.
اون پدر مثل بقیه سالم نیست تا اضافه بر حقوق(کم)ی که میگیره کار کنه تا خانوادشو بهتر تامین کنه
کلاسها و کتابها هم که خداد تومن و مافیای کنکور هم همچنان میتازونن.
کاری به اون جانبازایی که یارو ۵ درصده اما خدایی میکنه ندارم. اما پدر من ۴۵ درصد جانبازه و حتی میتونست ۶۰ درصد باشه اما چون دنبال اینحرفا نبود وقتی با دوستاش رفتن بیمارستان، اکیپی خندیدن و گفتن بابا من که موج گرفتتم چیزی نیست که اونی که قطع عضو شده چی بگه و برگشتن. اما الان که پیر شده تاثیرشو دیده.
مادرم هم در نگهداری از پدرم شکسته شده و اونم اعصاب کمی براش باقی مونده و خونه سر هرچیزی دعوا میشه.
آیا یه بچه جانباز میتونه با این وضع راحت درس بخونه؟
من خودم مثل چی تلاش میکنم و هر سه سالی که در رشته تجربی درس خوندم معدلم ۱۹ به بالا شده و امسال اولینبارمه کنکور میدم. اما بدون هیچ کتاب و کلاسی چون دلم نمیاد پول پدرمو انقدر زیاد خرج کنم.
تازه! از داروهاشونم نگم که اصلا همکاری نمیشه باهاشون اسمش روشه که سرویس میدن.
دلم میخواست بیشتر بگم اما نمیخوام حوصلتونو سر ببرم. فقط لطفا انقدر بیرحمانه جانبازا و فرزندانشونو قضاوت نکنید اونها برای همین خاک رفتن تا بعثیا به ناموس و خاک دست درازی نکنن.
باور کنید حاضر بودم پدرم سالم باشه و اینجوری نبینمش اما این سهمیه رو نمیداشتم. پس تا وقتی جای کسی نیستید توهین نکنید.
ممنونم که متنمو خوندید.♡
- 🌿