تجربه ی نامزدی :

سلام 22سالمه دو سال قبل نامزد کردم هیچ حسی نداشتم ولی چون کسی تو زندگیم نبود به اسرار مامانم و داداشم و آبجیم به خاستگارم جواب مثبت دادم فکر میکردم به مرور زمان میتونم حس پیدا میکنم نه تنها بهش حس پیدا نکردم بیشتر هم ازش بدم اومد هر وقت که میخاد بریم بیرون میپیچونم وقتی دستمو میگیره بوسم میکنه حالم بد میشه یک سال که گذشت به مامانم گفتم نمیخامش مامانمم گف اگر نمیخاستی روز اول غلط کردی جواب مثبت دادی در حالیکه اسرار همین مامانم بود آبجیم گفت تو هیچ برتری از اون نداری میگی نمیخای، بزرگ ترین ضربه رو از خانوادم خوردم هیچ وقت پشتم نبودن اصلا براشون مهم نیس من حالم بده دگه شاد نیستم ذوقی ندارم به زندگی کسیم ندارم که درکم کنه نامزدم یک آدمیه که اصلا براش مهم نیستم فقط به فکر اینه که زنش بشم بهش گفتم نمیخامش دوستش ندارم فکر میکنه دوست پسر دارم سر لج افتاده میگه باید ازدواج کنیم میخاستم بگم بدون حس داشتن به طرف وارد رابطه نشین اینایی که میگن به مرور زمان میتونی دوست داشته باشی یا عاشقش میشی همش دروغه بخاطر موقعیت پول طرف یا اینکه به اجبار خانواده هیچ وقت نامزد نکنین..
در خانواده های ایرانی حفظ آبرو همیشه مهم تر از حفظ سلامت روان هست.
- 🦿