تجربه ی پزشکی خوندن :

من سال آخر پزشکی هستم. خیلی اتفاقی وارد این رشته شدم. اول یک رشته دیگه قبول شده بودم و تکمیل ظرفیت این رشته رو آوردم. از اول علاقه ای به پزشکی نداشتم ولی وقتی نتایج تکمیل ظرفیت اومد جوگیر شدم و زدم.
یکی دو ترم اول هیجان داشتم و میخوندم. بعد کم کم سرد شدم و به فکر تغیر رشته و اینها افتادم ولی با اصرار خانواده مجبور شدم ادامه بدم.
اما از سال سوم چهارم کم کم علاقمند شدم. خصوصا وقتی درس های مزخرف تئوری و آناتومی و این چیزا تموم شد و درسهای اصلی شروع شد.
الان جزو دانشجوهای قوی ورودی مون هستم و علتش هم این نیست که واقعا عاشق پزشکیم. هنوز هم به این رشته و هیچ تخصصی از پزشکی علاقه خاصی ندارم. اما چون توی این رشته هستم احساس مسئولیت میکنم و از این که به بیمارها آسیب بزنم میترسم. برای همین درس میخونم
پزشکی رشته خوبیه. نسبت به خیلی از رشته ها هنوز هم وضع بهتری داره. هرچند نباید با پزشکی 20 سال پیش مقایسه اش کرد چون اصلا مثل اون موقع نیست. درآمد میلیاردی و اینها تقریبا محاله. مگر کسی که چند تا کلینیک زده باشه یا پولش رو جاهای دیگه درگیر کرده باشه.
یک پزشک توی طرح تقریبا 10 تا 20 تومن میگیره. بعدش هم حساب کنید با روزی مثلا 10 تا مریض با ویزیت 180 تومن و منهای اجاره مطب و منشی و آب و برق و گاز و تعطیلات چقدر مبشه
البته برخی رشته ها مثل برخی جراحی ها و زیبایی و اینها درآمدش خیلی بیشتره
در کل اگر مثل من مهارت اصلی تون در زندگی درس خوندنه و توی تجارت و اینها خنگید، رشته هایی مثل پزشکی خوبه.
از نظر زمانی هم 7 سال عمومیه. 2 سال طرح. 4 سال تخصص. 2 سال طرح تخصص
البته توی طرح و توی تخصص حقوق دارید. ولی خوب کشیک ها و شرایط اجازه نمیده یک زندگی کاملا عادی داشته باشید.
- ☹️