تجربه ی زندگی در خوابگاه:

سلام دخترم ۲۱ سالمه .
من الان دوساله که دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی ام .
طبق تجربه هایی که خوندم دوستان اکثرا به جزئیات زندگی تو‌ خوابگاه اشاره کردن و همشون هم مفید بوده .
فقط خواستم یه موضوعی رو یادآور باشم و امیدوارم به دردتون بخوره
دوستان تو‌ کل دنیا و خوابگاه کلا انسان بی عیب نداریم هرکسی که تو خوابگاه مونده باشه میفهمه چی میگم .
کلا همه یه سری ایراد دارن که شما باید خودتون رو سازگار کنید و کنار بیایید وگرنه خیلی اذیت میشید . چیزی به نام اتاق خوب تر و هم اتاقی های ایده آل وجود نداره هر اتاقی یه سری ایرادات داره . پس سعی کنید خودتون رو تا جایی که میشه با محیط سازگار کنید و به عبارتی شخصیت «بساز» ی داشته باشید، مگر اینکه واقعا دیگه نتونید با هم اتاقی هاتون کنار بیاید و باید برید یه اتاق دیگه .
کلا به نظر من خوابگاه محیطی هست که هر جوونی باید تجربه کنه چون درسایی بهت میده که تو هیچ محیطی نمیتونی تجربه کنی واقعا اگه اهل یادگیری و آموزش باشی ، به جای اینکه غر بزنی، سعی میکنی از هر آدمی که وارد زندگیت میشه چیزای جدید یاد بگیری.
البته دوست خوب من یه چیزیم یادت باشه :
«به خودت حق بده روزای اول دلت بگیره ، ناراحت بشی یا اصلا بگی چه اشتباهی کردم تموم زندگیم رو تو یه چمدون جمع کردم و اومدم که چی بشه ؟ »
ولی بهت قول میدم همه اون روزا میگذره و تو میتونی چیزایی یاد بگیری که یه عمر به دردت بخوره.☺️
امیدوارم به دردتون خورده باشه و زندگی همیشه به کامتون شیرین باشه .
موفق باشید .
- 😳