تجربه ی درمان لکنت زبان :

سلام دخترم ۱۷ سالمه لکنت زبون توی خانواده ما ارثیه و چنتا از فامیل دارنش ولی من وقتی زبون باز کردم لکنت زبون نداشتم اما وقتی ۵ سالم بود یه زندایی آشغال داشتم که یبار منو که عاشق ماهی و میگو بودم برد توی حموم و یکی از این ماهی گنده ها نشونم داد و نوک انگشتمو گذاشت دهن اون ماهی من خیلی ترسیدم و یک هفته لکنت زبان گرفته بودم از ترس که خوب شد بعد یه هفته ولی من بعد اون تا الان لب به ماهی دیگه نزدم اصن حالم بد میشه خلاصه بعد اون قضیه دوباره همون زندایی عزیز تر از جانم یک ساعت منو توی یه کمد تاریک زندانی کرد که من صحنه هاش هنوزم توی ذهنم مونده که باعث شد لکنت زبانم دیگه خوب نشه و منو بردن گفتار درمانی ، اگه کسی لکنت زبان داشته باشه حتما باید توی سن کم بره گفتار درمانی که لکنت زبانش برطرف بشه چون توی سنین بالا خیلی سخته من تا ۷ سالگی مرتب گفتار درمانی رفتم و درکنارش از همون ۵ سالگی کلاس قرآن میرفتم مرتب چون زبان عربی بخاطر تلفظ های سنگینی که داره برای درمان لکنت زبان خیلی تاثییر داره از ۷ سالگی به بعد دکترم گفت که دیگه نیازی به گفتار درمانی نیست و تمرینات روی حنجره انجام شده و هر چی بگذره به مرور از بین میره من تا کلاس شیشم لکنت زبونم هنوز بود و چقدر هم مسخره شدم چقدر هم اذیت شدم ولی الان که ۱۷ سالمه لکنت زبانم کاملا درمان شده و کاملا روون صحبت میکنم ولی هنوزم یه آدم جدید ببینم و خیلی هیجان زده بشم یا خیلی عصبانی ممکنه یه ذره لکنت بگیرم که خیلی کم پیش میاد فقط اینکه چنتا نکته : اگه کسی دارین که لکنت زبان داره حتما گفتار درمانی بره ، اون آدم نیازی به ترحم شما فامییل عزیز نداره باهاش عادی باشید ، به هیچ وجه به هیچ وجه اگر توی کلمه ایی گیر میکنه کلماتشو کامل نکنین چون ضربه بدی به اعتماد بنفس طرف میخوره ، اگر به شوخی لکنتشو مسخره کنید یا اداشو درارین که تبریک میگم تو یه آدم .......، حفظ آرامش و آروم صحبت کردن برای درمان لکنت زبان خیلی مهمه ، درمان رو حتما جدی بگیرید چون از بین بچه های فامیل که لکنت زبان دارن فقط من خوب شدم چون پیگیری کردم . خلاصه که مرسی تا اینجا خوندی .
- 🥡