‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏تجربه ی پای دیابتی :

سلام من یه خانوم ۴۳ساله هستم و میخواستم تجربه خودم از مشکل پای دیابتی که برای همسرم پیش اومد رو با شما اشتراک بذارم تا اگر خدایی نکرده گرفتار این مشکل شدید بتونید بهتر مدیریت کنید . اول از همه بهترین کار پیشگیری هست و در مرحله دوم به دلیل حساسیت زخم های این افراد با ایجاد کوچکترین زخم مخصوصا روی پا حتما به متخصصین درمان زخم های دیابتی مراجعه کنید. ما اولین زخمی که ایجاد شد رو با کرمهای مخصوص درمان کردیم . و هیچ وقت فکر نمیکردیم که این زخمها بعدا و با پیشرفت دیابت و افزایش سن زخمها به راحتی کنترل نمیشه . خونرسانی به پا خیلی مهم و اینو بیماران دیابتی جدی بگیرن . مراجعه به جراح عمومی و بریدن بخشی از گوشت پا که زخم شده بود برای ما فاجعه بزرگی ببار اورد که هزینه گزاف همراه با استرس فراوان داشت. پس حتما زخمهای دیابتی باید به متخصص زخم های عفونی و دیابتی مراجعه بشه . اون دکتر جراح اصلا نباید دست به زخم میزد و ما رو ارجاع میداد به متخصص . بیمار دیابتی باید چندین برابر افراد افراد عادی نظافت پا رو رعایت کنند . مرتب پا رو شتشو بدهند .کفشهای سبک و راحت انتخاب کنند . کفشهای کتونی با کیفیت بهترین گزینه هست. جورابهای نخی که کش مناسب داشته باشه و به پا فشار نیاره . حتما اگر مدت طولانی سرپا هستند . دقاقیقی استراحت کنند و پا رو بالا قرار دهند تا خونرسانی پا بهبود پیدا کنه . انتخاب درمانگر هم بسیار مهم . این درمان بسیار احتیاج به صبرو حوصله و رعایت تمام نکاتی که درمانگر تذکر داده دارد . مراجعه به غیر متخصص باعث قطع پا میشه حتما جدی بگیرید . مراجعه به بیمارستان گزینه اولی که پیشنهاد میدن قطع پا هست و وقتی برای درمان نمیزارن .مگر اینکه تیم زخم پا دیابتی داشته باشند که اون هم معلوم نیست چقدر تخصص داشته باشه . چون همه درمانگرها تخصص کافی ندارن و باید از تخصص اونها مطمئن باشید . خلاصه حتما اگر فرد دیابتی دارید زخم ها رو جدی بگیرید .
- 🙁