تجربه ی تحصیل در رشته ی پیراپزشکی :

خب الان که نزدیک اعلام نتایج هست گفتم یه تجربه برای بچه هایی که عشق پیراپزشکی دارن بگم.
من خودم دوسال پشت کنکور موندم به عشق پزشکی و پیرا.الان که دانشجوی اتاق عمل هستم با خودم میگم کاش همون اول میرفتم سراغ یه مهارت.
درسته الان رشته های بیمارستانی امار بیکاریشون خیلی پایینه ولی واقعا سخته.
شیفتای ازار دهنده؛تخریب و تحقیر از توسط همراه بیمار،خوده بیمار و حتی پزشک.حقوق کم(اضافه کاری ساعتی ۲۵)،فرسایش روح و جسم.(من خودم الان با اینک دانشجوعم ولی انقدر سرپا ایستادن اذیتم میکنه که محبورم باشگاه رو باوجود خستگی برم که اذیت نشه بدنم)؛احتمال نیدل استیک شدن؛بهم ریختن ساعت بیولوژیکی بدن و ساعت خواب؛استرس کاری بالا(اگه باوجدان نیستین نیاین سمتش چون کمترین خطا عزیز یه خانواده رو از بین میبره)
ولی خب این رشته ها پرستیژ بالایی دارن؛کاربردی هستن حتی توی زندگی خودتون؛احتمال بیکاری توشون خیلییی پایینه(بیمارستان و کلینیکای خصوصی،هوم کری و . . .) و مهاجرت.
ولی بطور کلی اگه هدفتون این رشته هاست اگه بهش نرسیدین چیز خاصیو از دست ندادین و به مهارتای دیگتون فکر کنید
امیدوادم مفید باشه.مرسی ک خوندین.
- ❤️