تجربه ی پیدا کردن دوست تو دانشگاه :

بچه ها من ۲/۵ ساله دانشجوام
و میخواستم تا اعلام نتایج نزدیکه و یه سریاتون قراره برین دانشگاه تجربمو بهتون بگم
من ترم یک که اومدم دانشگاه خیلی اتفاقی با دو نفر که از لحاظ فرهنگ و سطح خونواده و اخلاق و حتی تیپ و سلیقه شبیه بودیم، دوست شدم
چون من درونگرام به بقیه بچه های کلاسمون نزدیک نشدم و سعی کردم همیشه اکیپ سه نفرمونو ثابت نگه دارم
ما جزو استثنائات کلاسمونیم ک حداقل جلو بقیه همیشه باهم اوکی بودیم و کدروتا و دلخوریامونو نشون ندادیم
ولی من به چشم دیدم که هرچی اکیپ از ترم یک تشکیل شد یا متلاشی شدن یا پشت هم حرف میزنن یا ب زور باهم دوستن
خیلی کم پیش میاد که شما تو این سن بتونین ذات واقعی آدمارو بشناسید و تا چند سال نشون نمیده
من خودم تازه دارم تفاوت فرهنگی یا اخلاقی دوستامو حس میکنم و اذیت میشم ولی به رو خودم نمیارم
پس همین اول جوگیر نشین که بگین وای من بهترین دوست زندگیمو پیدا کردم و سریع هرچی تو دل و مغزتون میگذره رو واسشون تعریف کنید و از خونواده و گذشتتون هر اطلاعاتی بهشون بدید
چون خدایی نکرده اگه یه روز بد شین از همه اونا علیهتون استفاده میکنن و شما تو یه شهر غریب اذیت میشین
پس سعی کنین درعین حال که رفاقتتونو دارین و کلی خوش میگذرونین و میگین میخندین، فاصلتونو با دوستاتون حفظ کنین چون هیشکی به اندازه دوستای قدیمی دوران مدرسه قابل اعتماد نیست
مخصوصا کسایی که خونوادشونو میشناسین و ماماناتون قبولشون دارن
امیدوارم موفق باشید.
- 👍