تجربه ی زندگی تو‌بیمارستان :

یکی اومد گفت بگو از تجربه زندگی تو‌بیمارستان(راستی من ۱۸ سالمه)
من حدودا ۳۶ روز توی بیمارستان زندگی کردم ۱۲ روز مامانم توی icu بود و زمانی که توی این بخش باشی کلا فقط میتونی از پشت مانیتور بیمارت و ببینی یا اینکه ۱ ساعت بریم پیشش یا اینکه زنگ میزنن میگن حال بیمارت بد مثلا ساعت ۴ صبح باید بری بیمارستان و جای خوابم نداری اصلا بیمارت تویicuباشه تو نمیتونی تو اون طبقه بمونی باید بری پایین پایین همونجا روی کاشی روی صندلی یه جا پیدا کنی اخر شب هم که میشه بیمارستان هرکس یه جارو برای خودش پیدا میکنه هیچ خاموشی هم وجود نداره😂
اما توی بخش!
بیمارستان به فضاییه که نمیترسی توی بیمارستان همه بیدارن و دائم در حال فعالیتن اینجوریه که ساعت ۱۰ برات یه بالش و پتو میارن بخوابی ۶ صبحم میان بالش و پتورو میگیرن و تخت همراهم جمع میکنن مجبورت میکنن بشینی همونجا نبایدم بخوابی اصلا! بخوابی میگن مگه همراه نیستی؟اینجا جای خواب نیست
(البته بیمارستان خصوصی بود)
خلاصه هیچ راه خوابی توی بیمارستان وجود نداره!
۱۲ شب میان اکسیژن خون و فشار و میگیرن
۶ صبح میان خون میگیرن توی هر اتاقم یه مشکله یکی یهو تموم مبکنه یهو نفسش میگیره یهو بالا میاره هرچیزی ممکنه البته به درجه ی بیمار بودن هم بستگی داره مامان من کنسر(سرطان)برست داشت و بعد به تمام اندام های داخلی زد که اونم داستان جدا داره
و در اخر اگه بدن قوی ندارید زود مریض میشید به هیچ عنوان قبول نکنید که همراه بیمار باشید چون نه میتونید بخوابید نه غذای درست میخورید و اگر بی توجه و چند روز بمونید بدنتون به مرور زمان از خستگی زیاد ضعیف میشه
و اینکه اینها درد و دل نیست تجربه منه! حالا تجربه من درجه سختی داشته این تجربه ها توی دل منه و دوس دارم بقیه بدونن که یه آدم چقدر پتانسیل داره قوی باشه💗.
- 🐱