تجربه لکنت زبان :
من دخترم ۲۵ سالمه
به صورت ارثی ما لکنت داریم چون مادرم و خواهرمم لکنت دارن از بچگی منم لکنت داشتم
فقط ۱ بار بابام منو برد دکتر اونم تو بچگی دکتره هم تشخیص نداد که لکنتم واقعیه فک کرد دارم ادا در میارم و زد تو گوشم ک مثلا ادا در نیارم ولی من ادا در نمیوردم.
کلا هم پدر مادرم دستشون تنگ بود پول نمیدادن من برم دکتر درمان بشم مثلا برای خواهرمم پول ندادن و اون تا سن ۳۳ ک الان هست هن لکنت داره.
من با لکنت وارد مدرسه شدم انواع تحقیر و تمسخر و.... اول سال میگفتن خودتو معرفی کن نمیتونستم اسممو بگم همه میخندیدن چون فکر میکردن هول میشم استرس میگیرم یا بلد نیستم اسمم چیه ولی اینا نبود من لکنت داشتم
یا معلم میگفت از روی فلان چیز بخون من نمیتوستم مثل بقیه روون بخونم و همیشه همه مسخرم میکردن
ولی من نزاشتم روحیه ام بشکنه همیشه نفر اول کلاس بودم و بهترین شاگرد بودم سوال داشتم همیشه ولی دستمو بلند میکردم و با لکنت سوالم رو میپرسیدم بقیه هم میخندیدن حتی گاها معلم هم شده بود ک مسخره کنه ولی میگفتم به درک.
دانشگاه شهید بهشتی قبول شدم چیزی و میخواستم چون زحمت کشیده بودم.
تا موقع دانشگاه هم لکنت داشتم یادمه روز اولی ک گفتن برو کنفرانس بده کلی استرس داشتم ک چی میشه با لکنت ولی خب با وجود لکنت من ارائه دادم البته این کارو تو مدرسه هم بارها کرده بودم.
تو دانشگاه هم نفر اول بودم.
رفتم سرکار واااااایییییییی
اونجا بود ک دیگه لکنت روم خیلی اثر گذاشت چون ی سری همکار های بیشعورم تمرکز کردن روم ک چه جوری حرف میزنم که اگ بفهمن خوب نیستم تو صحبت برن زیر ابم بزنن منم ذهنم تمرکز شدید کرد رو لکنت و قفل کردم.
من اون تایم امتحان ایلتس( ازمون بین المللی زبان انگلیسی )داشتم و باید اسپیکینگ میدادم منی ک اسپیکمخوب بود سر امتحان چند جمله بیشتر نتوستم بگم و خراب کردم و رفتم دکتر با پول خودم.
الان چند وقته گفتاردرمانی میرم و خیلی خوبه.
خییییییلی بهتر شدم.
البته من نزاشتم همکارام چیزی بفهمن( یا سکوت کردم یا از تکنیک های فرار لکنت استفاده کردم)
ی چیز جالب که هست
همکارام سالم هستن از نظر گفتاری ولی میترسن برن ی سخنرانی داشته باشن و همیشه به منی که لکنت دارم میگن تو برو( اونا نمیدونن لکنت دارم) چون من همیشه ارائه هام خوبه با اعتماد به نفس حرف میزنم حالا چندتا تپق هم بزنم کسی نمیفهمه لکنته فک میکنن تپق بوده.
این یعنی قدرت
من ازمون زبانم نیم نمره کم شد باز دارم میخونم
و گفتاردرمانی هم میرم
گفتاردرمانی کمک میکنه لطفا بره هرکسی ک مشکل داره.
و هیچچچچچ وقت ی ادم لکنتی رو مسخره نکنید خیلی ها گوشه نشین میشن بخاطر اون خنده کوفتی شما که نتونستید ی لحظه عقلتون رو کار بندازید و نیشتون رو ببندید.
- 😒
من دخترم ۲۵ سالمه
به صورت ارثی ما لکنت داریم چون مادرم و خواهرمم لکنت دارن از بچگی منم لکنت داشتم
فقط ۱ بار بابام منو برد دکتر اونم تو بچگی دکتره هم تشخیص نداد که لکنتم واقعیه فک کرد دارم ادا در میارم و زد تو گوشم ک مثلا ادا در نیارم ولی من ادا در نمیوردم.
کلا هم پدر مادرم دستشون تنگ بود پول نمیدادن من برم دکتر درمان بشم مثلا برای خواهرمم پول ندادن و اون تا سن ۳۳ ک الان هست هن لکنت داره.
من با لکنت وارد مدرسه شدم انواع تحقیر و تمسخر و.... اول سال میگفتن خودتو معرفی کن نمیتونستم اسممو بگم همه میخندیدن چون فکر میکردن هول میشم استرس میگیرم یا بلد نیستم اسمم چیه ولی اینا نبود من لکنت داشتم
یا معلم میگفت از روی فلان چیز بخون من نمیتوستم مثل بقیه روون بخونم و همیشه همه مسخرم میکردن
ولی من نزاشتم روحیه ام بشکنه همیشه نفر اول کلاس بودم و بهترین شاگرد بودم سوال داشتم همیشه ولی دستمو بلند میکردم و با لکنت سوالم رو میپرسیدم بقیه هم میخندیدن حتی گاها معلم هم شده بود ک مسخره کنه ولی میگفتم به درک.
دانشگاه شهید بهشتی قبول شدم چیزی و میخواستم چون زحمت کشیده بودم.
تا موقع دانشگاه هم لکنت داشتم یادمه روز اولی ک گفتن برو کنفرانس بده کلی استرس داشتم ک چی میشه با لکنت ولی خب با وجود لکنت من ارائه دادم البته این کارو تو مدرسه هم بارها کرده بودم.
تو دانشگاه هم نفر اول بودم.
رفتم سرکار واااااایییییییی
اونجا بود ک دیگه لکنت روم خیلی اثر گذاشت چون ی سری همکار های بیشعورم تمرکز کردن روم ک چه جوری حرف میزنم که اگ بفهمن خوب نیستم تو صحبت برن زیر ابم بزنن منم ذهنم تمرکز شدید کرد رو لکنت و قفل کردم.
من اون تایم امتحان ایلتس( ازمون بین المللی زبان انگلیسی )داشتم و باید اسپیکینگ میدادم منی ک اسپیکمخوب بود سر امتحان چند جمله بیشتر نتوستم بگم و خراب کردم و رفتم دکتر با پول خودم.
الان چند وقته گفتاردرمانی میرم و خیلی خوبه.
خییییییلی بهتر شدم.
البته من نزاشتم همکارام چیزی بفهمن( یا سکوت کردم یا از تکنیک های فرار لکنت استفاده کردم)
ی چیز جالب که هست
همکارام سالم هستن از نظر گفتاری ولی میترسن برن ی سخنرانی داشته باشن و همیشه به منی که لکنت دارم میگن تو برو( اونا نمیدونن لکنت دارم) چون من همیشه ارائه هام خوبه با اعتماد به نفس حرف میزنم حالا چندتا تپق هم بزنم کسی نمیفهمه لکنته فک میکنن تپق بوده.
این یعنی قدرت
من ازمون زبانم نیم نمره کم شد باز دارم میخونم
و گفتاردرمانی هم میرم
گفتاردرمانی کمک میکنه لطفا بره هرکسی ک مشکل داره.
و هیچچچچچ وقت ی ادم لکنتی رو مسخره نکنید خیلی ها گوشه نشین میشن بخاطر اون خنده کوفتی شما که نتونستید ی لحظه عقلتون رو کار بندازید و نیشتون رو ببندید.
- 😒
تجربههای آموزشی و مهاجرتی
0
پسند
نظرات
هنوز نظری وجود ندارد
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره این تجربه به اشتراک میگذارد!