تجربه دانشجوی پزشکی :

صفر تا صد دانشجوی پزشکی بودن ( دوران پزشکی عمومی )
من یه پسرم دو سال پشت کنکور موندم، سال سوم کنکورم پزشکی قبول شدم و با هزار امید و آرزو پزشکی رو شروع کردم و الان سه ماهم مونده که دوران دانشجویی ام تموم بشه
اول از همه بگم هم از رشتم راضی ام هم ناراضی ام و این رشته رو ناآگاهانه انتخاب کردم اونم به خاطر جو دادن اطرافیان، معلما و مشاوران اومدم این رشته و آگاهی کامل به شرایط اش نداشتم و نرفتم با یه نفر هم حرف بزنم که پزشکی اصلا چیه و چطوره
پزشکی نسبت به دندون و دارو طولانی تره و قاعدتا درسش بیشتره و تعداد واحد بیشتری پاس میکنید ( هر کی میگه دارو درسش سخت تره اشتباه میکنه، دقیقا همونایی هستن که ندونسته منو به شخصه فرستادن پزشکی)
ترم های اول پزشکی دوران علوم پایه هستن به همراه عمومیا ، درسایی مثل آناتومی ، بیوشیمی و ... هستن که میشه گفت مسائل پایه هستن و تقریبا تو پزشک شدن آنچنان تاثیر ندارن و تو آزمون تخصص اصلا از مباحث علوم پایه سوال نمیاد. بعدش آزمون جامع علوم پایه هست که پاس که شدید میرسید به دوران فیزیوپاتولوژی
دوران فیزیوپاتولوژی دوره ای هست که برای بخشهای ماژور پزشکی مثل داخلی و اطفال و جراحی ، اساتید فوق تخصص میان دانشکده و تو کلاس تئوری بیماری های مبحث خودشون رو میگن تو این دوره فقط به خاطر یادگیری چگونگی شرح حال گرفتن از بیمار در طول ترم روز های کمی تو بیمارستان حاضر میشید.
بعد از پاس کردن دروس دوره ی فیزیوپاتولوژی ، وارد دوره ی اکسترنی یا کارآموزی میشید . خب از این به بعد بیمارستان هستید صبح ها مثل بقیه میرید بیمارستان و مورنینگ شرکت میکنید ( مورنینگ جلسه ای هست که همه دانشجویان و بعضی اساتید مشخص شده هر روز صبح ساعت ۸ جمع میشن سالن بزرگی و با انتخاب اساتید یک یا دو تا از مریض هایی که دیروز بستری شده بود رو معرفی میکنن و در موردش بحث میکنن و دانشجوهایی که دیشب کشیک بودن رو به چالش میکشن، این جلسات به شدت سمی و گاها با تحقیر و توهین همراه هست) بعد میرن بخش شون و به مریض هایی که بین اکسترنا تقسیم شده نوت میذارم ( نوت هم یعنی یه معرفی مختصر بیمار ، و این که از دیروز حالش و علائمش چطور بوده ، معاینه مختصر بیمار و پلن درمانی پیشنهادی دانشجو) بعد برمیگردید خونتون
دوره ی اکسترنی دو سال هست و تقریبا هر بخشی رو میرید و اون بخش هایی که تو دوره ی قبل کلاس تئوری آموزی برای اون برگزار نشده تو دوران اکسترنی گذاشته میشه. چند تا کلاس تئوری دیگه هم تو اکسترنی هست که باید شرکت کنید . آخر اکسترنی از دو دوره ی اکسترنی و فیزیوپات آزمون جامع پیش کارورزی میگیرن.
یه نکته مهم این که تو اکسترنی باید شما موضوع پایان نامه رو برید با اساتید دلخواه تون حرف بزنید و مشخص کنید و کد اخلاق پایان نامه بگیرید
دوره ی آخر که کارورزی یا همون اینترنی هست
دوران سخت و حال بهم زن پزشکی اینه، به مدت ۱ و نیم ساله و همراه با کشیک های ۲۴ ساعته به تعداد ۶ الی ۱۰ تا توی ماه هست . تو دوره ی اینترنی هیچ واحد تئوری ندارید و راهتون به دانشکده نمی افته . تو این دوره شما مهر دارید و میتونید تو قسمت دستورات پزشک ، هر اوردر (دستور) رو بذارید و پرستار ها اجرا میکنن ، آزمایشات رو میبینید و مهر میزنید چون مهر شما به منظله اینه که یه پزشک دیده، تا وقتی که آزمایش مهر نکنید پرستارا اونو داخل پرونده نمیذارن
خب کشیک اینترنی این مدلیه که مثلا امروز که کشیک باشید، ساعت ۸ می‌رید همون جلسه مورنینگ بعد تا ۲ بخش هستید مریض های صبح کار که بین همه دانشجو ها تقسیم شده رو معاینه میکنید بعدش اساتید، اکسترن ها ، بقیه اینترن های غیر کشیک و رزیدنت های (دانشجویان تخصص) غیر کشیک میرن خونشون و شما میمونید بیمارستان و از ساعت ۲ تا ۸ صبح فردا همه مریض های جدید و قدیمی رو شما میبینید و شرح حال برای مریض جدید میذارید و آزمایش میخواید و ....
بعد شبو هم میشینبد درس میخونید چون فردا ممکنه مریض شما رو بخوان که ارائه بدید به همه تو جلسه مورنینگ، پس قاعدتا تقریبا کل شب رو بیدارید ، حالا ساعت ۸ که مورنینگ رفتید بعدش تموم نمیشه شما دوباره تا ساعت ۲ میرید بخش خودتون و مریض های خودتون رو میبینید . پس عملا شما تو هر کشیک نزدیک ۳۰ ساعت تو بیمارستان هستید و شانس بیارید میتونید چند ساعت بخوابید . خب تو دوران اینترنی هم یه آزمون جامع دیگه به اسم صلاحیت بالینی دارید که بر اساس مهارت های پزشکی شماست و اگه اشتباه کنید با کله میوفتید و درآخرسر باید پایان نامه تون رو دفاع کنید . بماند که پایان نامه چقدر زحمت داره
به عنوان تجربه شخصی واقعا پزشکی با توجه به حجم کاریش ، درآمد قابل قبولی مثل دندون و دارو نداره.
- 🫀