اول از همه ممنونم ازت بابت توضیحاتت که بدرد خیلی از افرادی که شرایط مشابه تو رو دارند میخوره و امیدوارم توسط افراد جامعه جدی گرفته بشه ❤️
در چنین مواقعی افراد بجای عمل به توصیه ها ابراز ناراحتی و تاسف میکنن از شرایط بدی که برای فرد بوجود اومده
در صورتی که بسیاری از معلولین ما یا دیگر افراد آسیب دیده در جامعه فرصتهای بیشماری برای رشد دارند و به شخصه افراد موفق بسیاری دیدم از این قبیل یک موردش رفيق صمیمی خودم هستش که با توجه به محدودیت ها و حتی چالش‌های دیگری که در مسیر داشته بسیار موفق تر از همه ی افرادیه ک میشناسم :)
خوشگلم خودتو باور کن و بدون کلی فرصت داری تو زندگیت و تو هم مثل خیلیای دیگه میتونی راحت از پس چالش های زندگیت بر بیای❤️

پسر منم یک مدت به دلیل مشکل پاهاش رو ویلچر بود و الانم عصا داره تا خوب بشه
و بهتون بگم که پدرمون در آمد خیابون هایی،که استاندارد نیست
پله ها
نبودن جاپارک جلوی مغازه ها
نبودن توالت فرنگی
ماشینهایی که تو پیاده رو پارک می کردند
یک پستی بلندی ناچیز تو خیابون برای ما دردسر بود و ما نمی تونستیم ویلچرشو حرکت بدیم
می خواهم بگم که واقعا خیابون‌ها و ساختمان‌ها باید برای درصدی از افراد که مشکلات جسمی حرکتی دارند مناسب سازی بشه

آها اوکی
درسته آدم متوجه نگاهها میشه

بله درسته

با حرفت موافقم. اما حرف زدن دربارش راحته و عمل کردن بهش بسیار سخت.

بله نگاه ها رو حس میکنیم
حتی پشت سرمون

یه نرم افزار دارم که نوشته های روی صفحهرو برام میخونه چه توی گوشی و چه توی کامپیوتر. ببینید بارها برای خود شما پیش اومده که پشتتون به بقیست ولی احساس میکنید کسی داره نگاتون میکنه برمیگردید و میبینید درسته.

باید اینقدر اعتماد بنفست بالا ببری که حتی اگه صد نفرهم باشن لبخند بزنی و ردشی

چت کردن برات اوکیه اونوقت؟؟
متوجه نگاه دیگران چطور میشی؟
عجیبه واقعا 😳

یه وقتایی بی اهمیت بودن سخته چون فقط یکی دو نفر نیستن. هرجا که میری صدها جفت چشم به شما خیره میشن که ببینن با معلولیتت چطوری داری به فرض راهتو پیدا میکنی خیلی وقتها هم قصدشون بد نیست مثلا منتظرن که اگه شما یه وقت به مشکل برخوردی بهت کمک کنن ولی خب سایه سنگینی که این نگاهها روی زندگی شما میندازه واقعا آزار دهندست.