تجربه مبتلا بودن به تنبلی تخمدان :

من «تنبلی تخمدان» دارم. از اون آدم‌هایی بودم که خیلی روی درمانم حساس بودم و هرچی دکتر می‌گفت مصرف می‌کردم.
وقتی فهمیدم این مشکل رو دارم، فهمیدم بیشترش به سبک زندگی نادرست برمی‌گرده نه یک بیماری صد درصد لاعلاج.
اولین باری که به دکتر مراجعه کردم، به فوق‌تخصص پوست رفتم؛ چون فقط مشکل جوش داشتم. همه‌چیزم منظم بود، حتی پریودهام. دکتر (با ۵۰ سال تجربه!) گفت تنبلی تخمدان دارم و برام «متفورمین» نوشت. بعدها فهمیدم این قرص اصلاً درمان ریشه‌ای نیست و بیشتر یک روش قدیمی است.
یک سال روزی دو عدد متفورمین خوردم اما نه‌تنها علائم کنترل نشد بلکه روزبه‌روز ضعیف‌تر شدم و واقعاً از مصرفش پشیمونم.
بعدا به متخصص غدد مراجعه کردم؛ برام قرص «ال‌دی» نوشت. سه ماه مصرف کردم و دل‌دردهای وحشتناکی گرفتم. فکر کردم شاید دکترهای شهر ما تجربه‌ی کافی ندارند، رفتم سراغ یکی از بهترین فوق‌تخصص‌های غدد قم.
اون برام قرص «مارولین» تجویز کرد. شش ماه مصرف کردم؛ اما این دارو خلق‌وخوی منو هم بهم ریخت، عصبی و بی‌حال شده بودم، حتی پریودهایی که قبلاً منظم بود نامنظم شد. وقتی از دکتر پرسیدم آیا این دارو درمان ریشه‌ای هست، گفت: «نه، فقط کنترل می‌کند و باید تا ۵۰ سالگی بخوری!»
اون لحظه تصمیم گرفتم دیگه سمت داروهای شیمیایی نرم.
شروع کردم به تحقیق؛ همه جا می‌گفتن اصلاح سبک زندگی علائم را بهتر می‌کند: خواب به‌موقع، حذف قند، ورزش منظم، کنترل استرس.
من تازه الان شروع کردم سبک زندگیم روعوض کنم و هنوز در مسیرم.
این‌ها را نگفتم که بگم «با فلان چیز درمان شدم، شما هم همین کار را کنید»؛ فقط می‌خواستم تجربه‌ام را بگویم تا مثل من خیلی وسواس نداشته باشید و بی‌وقفه دنبال این دکتر و آن دکتر نرید.
بیشتر داروهایی که برای تنبلی تخمدان تجویز می‌شود هورمون مصنوعی هست که نه‌تنها درمان قطعی نیست، بلکه بدن را ضعیف می‌کند.
من یک دختر پرانرژی بودم، حتی با وجود این مشکل؛ ولی بعد از مصرف داروها (به‌خصوص متفورمین) احساس می‌کنم ضعیف شدم.
الان به این باور رسیدم که با درست کردن سبک زندگی خیلی چیزها بهتر می‌شود. البته این تجربه‌ی شخصی من هست و قصد ندارم جلوی درمان پزشکی کسی را بگیرم. هرکسی خودش بهتر تصمیم می‌گیرد؛ من فقط تجربه‌ی سه ساله‌ام را با شما به اشتراک گذاشتم.
- 🩵