تجربه از دست دادن پدر :

من پدرمو از دست دادم بیش از یکساله و هروز یادش می افتم اون واقعا همه جوره برامون مایه گذاشت ولی ما بخاطر اینکه فکر میکردیم هیچوقت از دستش نمیدیم بهش توجه انچنانی نداشتیم . پدر مثل نخ تسبیحه واقعا نباشه همه پراکنده میشن. حال من واقعا خوب نیست و همیشه پر از بغضم ... نمیدونم واقعا تنهام حتی فامیل اشنا دوست یکی حتی دلش نخواست یه سر بهمون بزنه ... افسردگی روی رفتارم تاثیر گذاشته ... میرم سرکار اما مدام تو خودمم و کسلم ... من نمیگم زندگی جریان نداره ولی واقعا حالم خوب نمیشه ... هر تفریح سفر هرچی امتحان کردم بازم دلم تنگه و پر اشکم. سنم کمه و وحشت دارم باقی عمرم تو این تنهایی زندگی کنم... تا چشم کار میکنه کسی نیست که بهش اطمینان قلبی داشته باشم.
چه تفریح ها که باهم میخواستیم بریم چه برنامه ها که ریختیم .پدرم حتی مریض هم نبود یک روز عصر گفتن مرده!!! تو ۵۰سالگی... و واقعا من هم همه آرزوهام با پدرم مرد....
کسی تجربه منو داشته ؟ چجوری حالتونو خوب کردید؟
- 💔