تجربه تحصیل در رشته روانشناسی :

سلام خواستم منم تجربم رو از رشته روانشناسی بگم
در واقع من دبیرستان رو تجربی خوندم و دوسال کنکور دادم ولی علاقه ای به این کار نداشتم برا همین فقط مامایی رو تونستم تو شهرم قبول بشم بعدش تصمیم گرفتم برم رشته ای که دوست دارم رو بخونم و روانشناسی آزاد رو انتخاب کردم
در واقع هنوز هم نگاهم نسبت به این رشته عالیه خییییلی مفید و کاربردیه تو زندگی شخصی مخصوصا و برای کار هم آینده خیلی درخشانی داره خب طبیعیه که وارد هررشته ای بشی باید کلی زحمت بکشی که بتونی کار کنی و پول خوبی در بیاری پزشکی هم بخونی ۱۲ سال طول می‌کشه به جای خوبی برسی من همه استاد هام جوون هستن ولی به شدتتتت با سواد و با شخصیت خوب همشون حداقل دو جای متفاوت کار میکنن اینو در نظر داشته باشید که صرف اینکه روانشناسی بخونید لزوم نداره درمان کنید شاخه های متعدد و متفاوت داره کلاس ها خسته کننده نیست استاد ها آدم های باشعوری هستن و چه بسا ممکنه بعدا علاقمند تر هم بشین مثلا من یه استاد دارم که ۳۲ سالشه تو دانشگاه استاده کلینیک درمان تو بالاشهر داره و با یه شرکت هم کار می‌کنه چون تو حوضه تبلیغات و جذب مشتری از روانشناس ها استفاده میکنن درآمد خوبی هم داره روانشناسی بالینی که طرفدار های بیشتری داره تو بیمارستان هم امکان کار کردن هست و نمی دونم چرا ولی هرجا بری بگی روانشناسی میخونم یا روانشناسم دکتر صدات میکنن به هرحال برای وارد شدن به این رشته باید علاقه به مطالعه داشته باشین و روحیه قوی و تحمل زیاد با تلاش میشه به جاهای خیلی خوبی رسید ولی جز رشته هایی هست که حتما باید حداقل ارشد رو بگیری که وارد حوضه کار بشید و اینکه کارگاه رفتن رو از کارشناسی نباید شروع کنید حتما بعد کارشناسی باشه ترم یک تا ۵ که اصلا به فکر این چیزا نباشید و فقط خوب یاد بگیرید احتمالا تا چند سال آینده رشته روانشناسی جنایی هم تو ایران اضافه بشه به بقیه شاخه ها که کارش دست کمی از کارآگاه و پزشک قانونی نداره شبیهشه
موفق باشید.
- 😊