تجربه تحصیل در رشته پرستاری :

سلام خسته نباشید دوستان من کارشناسی پرستاری دارم همون‌طور که می‌دونید چهار سال کارشناسیش زمان می‌بره و دانشگاه ما از ترم دوم در کنار درس های تئوری وارد بیمارستان شدیم به عنوان کارآموز یعنی صبح ها کلاس بودیم و بعد از ظهر پنج ساعت بیمارستان ، ترم هفت و هشت هم درس تئوری نداشت و به عنوان دانشجوی عرصه توی بیمارستان شیفت می‌رفتیم بدون هیچ حقوقی .
راجع به محیط بیمارستان نمیدونم چقدر اطلاع دارین واقعا فرسایش روانی زیادی براتون داره و باید آدم صبور و محکمی باشید
باید آماده دیدن صحنه های وحشتناک مثل سوختگی ، زخم عمیق ، تصادفات وحشتناک و حتی مرگ کودکان باشید💔
کسی تو این محیط دووم میاره که علاقه مند باشه به کمک به دیگران و پرستاری و اینکه روحیه مناسبی داشته باشه
کنار همه اینا حقوق ناچیز ، شیفت های سنگین ، طلبکار بودن بیمارها خصوصا همراهیاشون و بعضی از پزشکا رو هم در نظر بگیرید .
من تو این رشته موندم چون واقعا به کمک به مریضا علاقه دارم و در کنارش کارهای زیبایی برای درآمد انجام میدم وگرنه حقوقش واقعا کفاف نمیده!
البته چیزایی ک گفتم ثابت نیست و خیلی از دانشگاه ها به دانشجوهای عرصه حقوق در حد کار دانشجویی میدن و مثلا دانشگاه های تیپ یک طبیعتاً استادها سختگیر ترن و خیلی باید درس بخونید و یا اینکه بسته به محیط زندگیتون رفتار آدما باهاتون و نگاهشون بهتون متفاوته یسریا واقعا رفتار خوبی دارن و قدردان هستن اما حداقل اینجایی که من هستم اکثرا طلبکار و بی ادبانه رفتار میکنن!
- 🤰