سلامت بااشید🙏
براتون الان مبپرسم

اول اینکه بچه نیار
دوم استقلال مالی داشته باش
سوم جدا شو

متاسفم


حداقل تو دیگه بچه نیار این چرخه معیوبو تموم کن


سعی کن استقلال مالی داشته باشی

یعنی تو کل تفسیر طبری رو خوندی، ولی اون یه جمله‌ی ساده رو نفهمیدی که گفت:
((((استوی)))) یعنی قدرت و نظم
(((سماء))) یعنی عرصه‌ی بالا!
و (((بساط))) یعنی زمینی آماده‌ی زندگی.

تو فقط کلمات و حرفایی رو میبینی که خودت میخای ( نه واقعیت)
قرآن داره درباره‌ی خلقت و تدبیر میگه
نه هندسه و نقشه‌ی جغرافیا...
اینا تفاسیر سطحی و بی لول مخصوص همون دوره فلاسفه یونانه داداش.. دوره همون پروفایلیات.. 🤦‍♂

تفسیر شیعه به طور خلاصه:

1. آغاز آفرینش:
امام علی (علیه‌السلام) فرمودند: نخستین مخلوق خدا نور بود.


2. آفرینش زمین:
طبق گفتار ابن‌عباس، خداوند زمین را با روزی‌ها و استعدادهایش آفرید، پیش از آنکه آن را بگستراند. هدف از آفرینش موجودات زمینی، بهره‌مندی انسان، عبرت گرفتن و رسیدن به رضوان الهی است.


3. پرداختن به آسمان:
پس از آفرینش زمین، خداوند به آفرینش آسمان پرداخت. امام علی (علیه‌السلام) و امام حسین (علیه‌السلام) فرمودند: خدا از صخره‌ی بیت‌المقدس یا از بخار آب، آسمان‌ها را آفرید و بر جهان بالا و فرشتگان استیلا یافت.


4. ماهیت آسمان:
امام علی (علیه‌السلام) بیان داشتند که واژه‌ی «سماء» از ریشه‌ی «وسم الماء» گرفته شده، به‌معنای جایگاه آب است. ابن‌عباس نیز گفت خداوند آتش را بر آب روان ساخت، بخار برخاست و از آن هفت آسمان پدید آمد.


5. چگونگی ایجاد هفت آسمان:
طبق فرمایش امام علی (علیه‌السلام) در نهج‌البلاغه، خداوند باد شدیدی را مأمور کرد تا آب‌های متلاطم را به‌جنبش درآورد، از کف‌های برخاسته از آب هفت آسمان ساخت و هر آسمان را سقفی محفوظ و استوار قرار داد.


6. نام‌ها و رنگ‌های آسمان‌ها:
در روایتی از امام علی (علیه‌السلام)، برای هر یک از هفت آسمان نام و رنگی ذکر شده است؛ از آسمان نخست «رفیع» (آب و دود) تا آسمان هفتم «عجماء» (چون دُرّ سفید).

اینم تفسیر شیعه که بازم چیزای که شما گفتین رو نگفته

تفسیر طبری از این آیه رو به طور خلاصه میارم:

در این بخش، طبری آیه‌ی «هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُم مَّا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ» را تفسیر می‌کند.

ابتدا بیان می‌کند که خداوند همهٔ آنچه در زمین است برای انسان آفرید و آن را مسخر او ساخت. سپس دربارهٔ عبارت «ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ» اختلاف مفسران را گزارش می‌دهد:

برخی گفتند «استوى» یعنی «اقبال کرد و متوجه شد»، نه به معنای جابه‌جایی مکانی.

برخی گفتند معنای آن «عمدَ لها» یعنی قصد و توجه به آفرینش آسمان است.

برخی مانند ربیع بن أنس گفتند «استوى» به معنای «علا و ارتفع» (برتری و عروج) است.
طبری پس از ذکر این دیدگاه‌ها نتیجه می‌گیرد که در زبان عرب، «استوى» معانی متعددی دارد مانند: کمال، استقامت، توجه، استیلا و علوّ؛ اما مناسب‌ترین معنا در این آیه، همان «علو و برتری خداوند بر آسمان‌ها از جهت قدرت و سلطنت» است، نه انتقال مکانی.


سپس توضیح می‌دهد که خدا پس از آفرینش زمین، به آفرینش آسمان پرداخت در حالی که آسمان به صورت دُخان (بخار یا دود) بود. از آن ماده، آسمان‌ها را منظم و کامل ساخت و آنها را هفت طبقه قرار داد. «تسویه» در آیه به معنای تنظیم، اصلاح و برقراری نظم در آفرینش است.

در ادامه، روایات مختلفی از ابن‌عباس، مجاهد، قتاده، ابن‌مسعود و دیگران آورده می‌شود که همگی بیان می‌کنند:

خداوند زمین را پیش از آسمان آفرید.

سپس از بخار برخاسته از زمین یا آب، آسمان‌ها را به صورت هفت‌گانه آفرید.

آفرینش زمین در چهار روز (شامل اقوات و کوه‌ها) و آسمان‌ها در دو روز انجام شد، و در پایان در روز جمعه، آفرینش کامل شد و خدا بر عرش استیلا یافت.


در پایان، طبری معنای کلی آیه را چنین خلاصه می‌کند:
خداوند برای انسان نعمت‌های زمین را آفرید و همه را در خدمت او قرار داد، سپس آسمان‌ها را به قدرت خود آفرید و منظم ساخت، و در هر یک از آنها نظام خاصی برقرار نمود. او به همه چیز آگاه است و علمش بر همهٔ موجودات و اعمال انسان‌ها احاطه دارد.

تفسیر شیعه هم هست که بازم چیزای که شما گفتین رو نگفته

سلامت بااشید ممنونم ازشما.بزرگوارید🙏
از چندنفر ک تخصص دارن سوال کردم
حتماا براتون میفرستم
فعلا یک نفر ج دادن